3ο Κεφάλαιο
Το καινουργιο σπιτι
Εφτασα δυστιχος ... Η μαμα χαρουμενη . Πηγαμε στο σπιτι. Δεν πιστευα αυτο που εβλεπα. Το σπιτι που θα μεινουμε ειναι 2οροφο και ειναι δικο μας. Μου ειπε η μαμα οτι μας το αφησε μια θεια που πεθανε. Μολις μπηκα ετριψα τα ματια μου . Ηταν υπεροχα. Στον κατω οροφο ηταν το σαλονι και η κουζινα στον δευτερο τα υπνοδωματια. Και οχι 2 αλλα 4 υπνοδοματια και μεγαλα. Εγο φυσικα τα εξερευνισα ολα πριν διαλεξω και φυσικα πηρα το καλητερο. Ηταν μεγαλο σε στυλ ορθογωνιο . Απεναντι απο την πορτα που εμπενες ειχε ενα παραθυρο που απο εξω γυρο γυρο απο το παραθυρο ειχε τριανταφυλλα. Τοσο κοκκινα τοσο ομορφα σαν ψευτικα. Εβλεπε μπροστα στην εξοπορτα . Μεσα στο δωματιο ειχε και εναν παλιο ολοσομο καθρευτι . Ηταν υπεροχος. Υπηρχε κατι που μου κινησε την περιεργια . Ηταν ενα μικρο τερταγονο σχεδιασμενο στον τοιχο κατω κατω πισω απο τον καθρευτη απορισα , μου κινησε πολυ την περιεργια . Περασα το χερι μου απο πανω αλλα ηταν μια απλη ζωγραφια. Δεν εμεινα ομως εκει πηγα στα γρηγορα στο αποθηκακη πηρα ενα σφυρι και εφηγα σφερα πανω η μαμα απορησε ... Φωναξε : τι εγινε αγαπη μου??
:τιποτα μαμα
Την ωρα που πηγα να το χτηπησω με φωναξε η μαμα να φαμε . Ειπα απο μεσα μου δεν πηραζει μετα ομως 8α το σπασω να δω τ εχει γιατι αποκλιετε να το ζωγραφισε ετσι απλα...
Μαμα < πως σου φενεται το σπιτι μας..??
Λια < υπεροχο ...!! Φανταστικο...
Μαμα< ναι ειναι καταπληκτικο... Μπορεις να πας να καθαρισεις το σαλονι...??
Λια< ναι αμε... Εσι που θα πας...??
Μαμα< να σε γραψω στο σχολειο και μετα να βρω δουλεια.... Με περιμενουν για μια συνεντευξη...
Λια< υπεροχα....!!!!
Η μαμα ειχε φυγει εγω ασχοληθικα με το σαλονι.... Το ξεχασα τελιως αυτην την ζωγραφια στον τοιχο.
Εξω νυχτωσε.... Πηγα ξαπλωσα... Για να κοιμηθω γιατι την επομενη μερα ειχα σχολειο...!!! Στο καινουργιο ... Απορο τη θα εκανα..ειχα πολυ ανχος.
Σάββατο 1 Ιανουαρίου 2011
Δευτέρα 6 Δεκεμβρίου 2010
2o Κεφαλαιο
Το ταξίδι
Εφηγα ανεβηκα στο αεροπλανο και εφηγα . Απορο γιατι δεν το σταματισα. Τωρα τη ζωη μου τη συνεχιζω μονι μου. Γιατι ο λουκας και η λενα ηταν ολοι μου η ζωη.μακαρι να αλλαζαν ολα , να αλλαζε γνωμη η μαμα. Τιν κοιτουσα ξανα και ξανα αλλα δεν αλλαζε γνωμη δεν μπορουσα να κανω κατι δυστιχος . ψηλο ξαπλοσα να ηρεμισο αλλα εκει που πηγα να κλεισω τα ματια μου ταρακουνιθικα. Το αεροπλανο κατι ειχε παθει ολοι φωναζαν . Πανοικοβληθηκα δεν ειξερα τη να κανω . Ολοι βαζανε τα σωσιβια στο λεμο τους , αεροσινοδος προσπαθοουσε να μας ηρεμισι . Οσο πιο πολι ειμασταν πανικοβλητη τοσο το αεροπλανο πηγενε ανεξελεκτα. Ξαφτικα ακουστικε ενα ‘’ΚΡΑΚ’’ απορισα λεω τι ειναι. Το αεροπλανο αρχισε να διαλιεται . Και σιγα σιγα να κανει ρογμες στι μεση του αεροπλανου . Μεσα σε ενα λεπτο ειχα καταστραφι ολα . Επεφτα επεφτα ειξερα οτι ηταν η τελευτεα μου φορα εδω..!! Δεν θα ξαναδω κανεναν . Καποια στιγμη κοιτουσα κατω δεν αντεχα.... Σε τακτα διαστιματα του δευτερολεπτου εφτανα και πιο κατω ... Καποια στιγμη ειπα τελος . Ειξερα οτι σε δευτεριλεπτα θα βρεθο με εναν ορο και οξυγονο στο νοσοκομειο αν φτασω και μεχρι εκει. Ακουγετε ενα ‘’ΜΠΑΜ’’ και ξαφνικα ξυπναω . Κλαμενη .η αναπνοες μου ηταν βαριες. Ηταν τοσο ζωντανο. Τοσο αληθινο. Σιγα σιγα αρχισα να συνερχομαι . Μετα απο αυτον τον εφιαλτη δεν ξαναεκλησα τα ματια μου . Φοβομουν . Και στην υπολιπη διαδρομη φοβομουν μην βγει τιποτα αλιθινο. Μετα απο λιγο μας ειπαν να δεσουμε της ζωνες μας γιατι φταναμε. Δεν ειθελα να φτασω προτιμουσα να μεινω εδω μεσα . Θα περνουσα καλητερα. Πιστευω να ειναι καλα εκει που θα μεινουμε . Για το σχολειο δεν εχω ανχος δεν με ενδιαφερει τι θα πουνε.αρκει να εχω ενα ατομο που να λεω τα προβληματα μου. Βεβαια σαν την λενα δεν υπαρχει καμια . Η λενα και ο λουκας θα μεινουν στην καρδια. Πιστευο να υσχιη και για αυτους . Κατεβικα απο το αεροπλανο πηρα τα πραγματα μου και προχωρησα η μαμα μου ολο ενθουσιασμο. Δεν μπορο να καταλαβω πως ειναι τοσο χαρουμενη εχασε της φιλες της και ειναι χαρουμενη δεν την καταλαβενω , αλλα να μου πεις και ποτε την καταλαβα. Τωρα πλεων τιποτα δεν με χαροποιη . Ενα πραγμα μονο .μονο ενα οτι σε ενα μηνα εχουμε Χριστούγεννα καταπληκτικο εε υπεροχο . Δωρα , δεντρο, λαμπακια, στολιδια , χριστουγεννιατικα τραγουδια ... Υπεροχα...!!!!
Εφηγα ανεβηκα στο αεροπλανο και εφηγα . Απορο γιατι δεν το σταματισα. Τωρα τη ζωη μου τη συνεχιζω μονι μου. Γιατι ο λουκας και η λενα ηταν ολοι μου η ζωη.μακαρι να αλλαζαν ολα , να αλλαζε γνωμη η μαμα. Τιν κοιτουσα ξανα και ξανα αλλα δεν αλλαζε γνωμη δεν μπορουσα να κανω κατι δυστιχος . ψηλο ξαπλοσα να ηρεμισο αλλα εκει που πηγα να κλεισω τα ματια μου ταρακουνιθικα. Το αεροπλανο κατι ειχε παθει ολοι φωναζαν . Πανοικοβληθηκα δεν ειξερα τη να κανω . Ολοι βαζανε τα σωσιβια στο λεμο τους , αεροσινοδος προσπαθοουσε να μας ηρεμισι . Οσο πιο πολι ειμασταν πανικοβλητη τοσο το αεροπλανο πηγενε ανεξελεκτα. Ξαφτικα ακουστικε ενα ‘’ΚΡΑΚ’’ απορισα λεω τι ειναι. Το αεροπλανο αρχισε να διαλιεται . Και σιγα σιγα να κανει ρογμες στι μεση του αεροπλανου . Μεσα σε ενα λεπτο ειχα καταστραφι ολα . Επεφτα επεφτα ειξερα οτι ηταν η τελευτεα μου φορα εδω..!! Δεν θα ξαναδω κανεναν . Καποια στιγμη κοιτουσα κατω δεν αντεχα.... Σε τακτα διαστιματα του δευτερολεπτου εφτανα και πιο κατω ... Καποια στιγμη ειπα τελος . Ειξερα οτι σε δευτεριλεπτα θα βρεθο με εναν ορο και οξυγονο στο νοσοκομειο αν φτασω και μεχρι εκει. Ακουγετε ενα ‘’ΜΠΑΜ’’ και ξαφνικα ξυπναω . Κλαμενη .η αναπνοες μου ηταν βαριες. Ηταν τοσο ζωντανο. Τοσο αληθινο. Σιγα σιγα αρχισα να συνερχομαι . Μετα απο αυτον τον εφιαλτη δεν ξαναεκλησα τα ματια μου . Φοβομουν . Και στην υπολιπη διαδρομη φοβομουν μην βγει τιποτα αλιθινο. Μετα απο λιγο μας ειπαν να δεσουμε της ζωνες μας γιατι φταναμε. Δεν ειθελα να φτασω προτιμουσα να μεινω εδω μεσα . Θα περνουσα καλητερα. Πιστευω να ειναι καλα εκει που θα μεινουμε . Για το σχολειο δεν εχω ανχος δεν με ενδιαφερει τι θα πουνε.αρκει να εχω ενα ατομο που να λεω τα προβληματα μου. Βεβαια σαν την λενα δεν υπαρχει καμια . Η λενα και ο λουκας θα μεινουν στην καρδια. Πιστευο να υσχιη και για αυτους . Κατεβικα απο το αεροπλανο πηρα τα πραγματα μου και προχωρησα η μαμα μου ολο ενθουσιασμο. Δεν μπορο να καταλαβω πως ειναι τοσο χαρουμενη εχασε της φιλες της και ειναι χαρουμενη δεν την καταλαβενω , αλλα να μου πεις και ποτε την καταλαβα. Τωρα πλεων τιποτα δεν με χαροποιη . Ενα πραγμα μονο .μονο ενα οτι σε ενα μηνα εχουμε Χριστούγεννα καταπληκτικο εε υπεροχο . Δωρα , δεντρο, λαμπακια, στολιδια , χριστουγεννιατικα τραγουδια ... Υπεροχα...!!!!
to be continued...
Τετάρτη 6 Οκτωβρίου 2010
my story
1o Κεφάλαιο
Η αποχώρηση
Γιατί πρέπει να φύγω ?? γιατί ,θα χάσω όλους τους φίλους μου. Αλλά η μαμά δεν καταλαβαίνει θέλει να πάμε στην Ελλάδα . γιατί κανονικά το πατρικό μας είναι εκεί αλλά φύγαμε όταν έγινα 3 χρονών. Και πήγαμε στην Κύπρο για να βρει δουλεία και τώρα που έχουμε ξανά πολλά χρήματα να πάμε στο πατρικό μας γιατί τώρα μπορούμε να τα βγάλουμε περά εκεί . εγώ ώμος δεν θέλω να φύγω .γιατί δεν με καταλαβαίνει?? Σε μια εβδομάδα θα φύγω και πρέπει να αποχαιρετήσω την Λένα την κολλητή μου και τον Λουκά ,είναι ο έρωτας της ζωής μου στο όνειρο μου γιατί στην πραγματικότητα με βλέπει σαν κολλητή του .η Λένα είναι μέτρια στο ύψος έχει καστανόξανθα μαλλιά και γκρι μάτια είναι πολύ όμορφη και έχει στο τέλος του μαλλιού της μια υπέροχη μπούκλα, ο Λουκάς που είναι. λίγο ψήλος, καστανός με πράσινα μάτια .κανονικά έλληνας είναι και αυτός αλλά μένουν εδώ γιατί έχει δουλειές και έτσι οι γονείς του τα βγάζουν πέρα. Πως θα τους πω, πως πρέπει να φύγω και όχι για να πάω στο άλλο χωριό παραδίπλα αλλά σε άλλη χώρα;.
Ωχ το κινητό μου είναι η Λένα πως θα της απαντήσω ?? πριν λίγο έκλαιγα και θα το καταλάβει από την φωνή . με ξέρει πολύ καλά . με χίλια ζόρια απάντησα και προσπάθησα να ακουστώ σαν είμαι πολύ καλά <<έλα Λένα >> << έλα Λία μου τι κάνεις θα βρεθούμε?? >> << εε …>> << τι ε φυσικά πάντα βρισκόμαστε >> << εε ναι φυσικά τι ώρα?? >> << 7 όπως πάντα τι έχεις κάτι έχεις εσύ>> << ΕΕΕ >> << Λία τι έγινε ?? πεσ μου κάτι έγινε>> << ΕΕ ναι θέλω να σε πω κάτι το απόγευμα >> << τι είναι κάτι κακό>> << θα δεις πες και τον Λουκά θέλω να σας πω κάτι>> << καλά αλλά με τρομάζεις >> <<άντε θα τα πούμε>> << οκ φιλάκια>>
Πως θα τους το πω δεν αντέχω της συγκινήσεις αχ θα κλάψω. Πέρασε η ώρα πολύ γρήγορα ετοιμάστηκα και πήγα στο μέρος που συναντιόμασταν . τους είδα από μακριά είχαν ένα παράξενο βλήμα . ήρθαν στα γρήγορα και με ρωτουσαν.δεν άντεξα λύγησα άρχισα να κλαίω δεν μπορούσα αισθανόμουν αδιαθεσία ήμουν έτοιμη να λοιποθημισω το δάκρυ έτρεχε στα μαγούλα μου δεν μπορούσα . η αναπνοή μου έβγαινε με ζόρι από το στόμα μου , με είχε πιάσει δύσπνοια . μου έφεραν λίγο νερό ήπια και ηρέμισα .με χίλια ζόρια τους το είπα .δεν άντεξε η Λένα έκλεγε και αυτή δεν έπρεπε να κλέη τόσο πολύ γιατί παθαίνει κρίσις και αν δεν ξέρει ο άλλος να την βοηθήσει μπορεί και να πεθάνει εγώ και ο Λουκάς ξέραμε γιατί ήμασταν συνάχια μαζί της . όπως καθόταν με λυγισμένα γόνατα κάτω και έκλεγε άρχισε να χάνι την ισορροπία της και πήγαν να γυρίσουν τα μάτια της , πήγε να καταπιεί την γλωσσά της αλλά πάλι καλά ο Λουκάς έβαλε το χέρι του και έπιασε την γλωσσά και εγώ την έδωσα μια σφαλιάρα για να μην λιποθυμήσει . για καλή μας τύχη συνήλκε. Ηρέμισε και η Λένα ήπιε νερό και συζητησαμε. μας πηρέ μέχρι το βραδύ δεν θέλαμε να πάμε σπίτι γιατί θέλαμε να χορτάσουμε ο ένας τον άλλον μέχρι να φύγω . ώρες την έπιανε την Λένα και έκλεγε αλλά μετά της θυμίζαμε ότι δεν πρέπει να κλαίει γιατί μπορεί να πάθει τίποτα έξαλλου της είπα ότι κάθε καλοκαίρι και γιορτές άδω θα είμαστε και έτσι θα με βλέπει .την παρηγορούσε αυτό. Είχε πάει 12 η ώρα η μαμά μου με είχε ταράξει στα τηλεφωνά να πάω σπίτι . βγάλαμε μια φωτογραφία όλοι μαζί και την επόμενη μέρα κανονίσαμε να πάμε να την εκτυπώσουμε να έχουμε ο καθένας από μια . ο Λουκάς σήμερα ήταν πιο κοντά μου και δεν ξέρω γιατί .πήγα σπίτι η μαμά όπως πάντα όρχησε να φωνάζει τέλος πάντων το κάλυψα και πήγα να κοιμηθώ αλλά την ώρα που πήγε να με πιάσει ο ύπνος χτύπησε το κινητό μου υπέθεσα μήνυμα και σίγουρα από την Λένα αλλά προ μεγάλο μου θαυμασμό ήταν ο Λουκάς λέω τώρα τη να θέλει αλλά πραγματικά αυτό που διάβασα στο μήνυμα δεν το ξέχασα ποτέ
<< Λία πραγματικά αγαπώ δεν στο είπα ποτέ γιατί πίστευα πως δεν ταιριάζαμε αλλά σήμερα ΙΣΑ που κρατήθηκα να μην βάλω τα κλάματα .σ αγαπαω πραγματικά δεν ξέρω πως θα ζήσω μακριά σου . όταν μας είπες πως θα φύγεις ένιωσα πως κάτι με μαχαίρωνε στην κάρδια πως η κάρδια σταματουσε. ένιωσα έναν πόνο που ΠΟΤΕ δεν τον ξανα είχα νιώσει . θα ήθελα πολύ να συναντηθούμε μαζί μονή αύριο αν το ήθελες και εσύ>> δεν ήξερα τη να του απαντήσω τα έχασα και φυσικά του απάντησα ‘’ναι ‘’
Με το ζόρι κοιμήθηκα το βραδύ . ήμουν κάπως άσχημα γιατί όλα τώρα και όχι πριν ένα μηνά . πέρασε το βραδύ αργά και βασανίστηκα. Την επόμενη μέρα το απόγευμα στης 9 κανονίσαμε να πάμε μια βόλτα στην παραλία . να ανάψουμε μια φωτιά και να μείνουμε μαζί όλο το βράδυ. Ακόμα δεν είχα σκεφτεί τη θα πω στην μαμά μου για να δικαιωλογισω την απουσία μου το βράδυ δεν είχε περάσει καν αυτό από το μυαλό μου το μόνο που σκευτομουνα ήταν πότε θα έρθει η στιγμή για να συναντηθούμε. Από το πρωί σκεπτόμουν τη να βάλω . τελικά μετά από πολλές αλλαγές κατέληξα .κατά της 7 άρχισα να ετοιμάζομαι . κανόνισα με την Λένα και συναντήθηκα πιο νωρίς από της 9 και συναντηθήκαμε κατά της 5 και 9 θα φεύγαμε μαζί και αυτή θα πήγαινε σπίτι και εγώ στον Λουκά. Έβαλα μια ωραία μπλούζα που είναι λίγο μακριά και κολάν με κάτι ωραία σπαρτέ μποτάκια μαύρα .το μαλλί μου το ίσιωσα και έκανα μια πλάγια κοτσίδα . το βάψιμο μου δεν ήταν ούτε πολύ έντονο ΙΣΑ να δείχνει όμορφο το πρόσωπο μου. Πήγαμε με τη Λένα μέχρι το παρτάκι που θα συναντιόμουν με τον Λουκά η Λένα με χαιρέτισε και οπός έφευγε γύρισε με κοίταξε και ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της . γύρισε από την άλλη και έφυγε. Είδα από μακριά να έρχεται ο Λουκάς . Άρχισε νέμε πλησιάζει επικίνδυνα και πριν το καταλάβω τα χείλη του ήταν ήδη πάνω στα δικά μου. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει και ένιωσα πως από λεπτό σε λεπτό θα κατανεύσω πάντα ένιωθα κάτι παραπάνω για τον Λουκά αλλά ποτέ δεν το ξεστόμισα, πάντα το έθαβα βαθιά μέσα μου και τώρα ήμουν εδώ μέσα στην αγκαλιά του και με τα χείλια μας να εκτελούν ένα τρελό χορό. Το φιλί του στην αρχή ήταν δισταχτικό και απαλό όμως με μετά από λίγο είχε γίνει απαιτητικό. Άνοιξα σιγά-σιγά το στόμα του και ένιωσα την καυτή του γλώσσα να αναζητάει την δική μου. Οι γλώσσες μας βρέθηκαν και άρχισαν και αυτές με την σειρά τους ένα τρελό χορό με ένταση, και πάθος. Απομακρύνθηκε δισταχτικά και αντέγραψα την κίνηση του «Αυτό έπρεπε να γίνει πριν πολύ καιρό...» κατάφερα να σχολιάσω και τύλιξα τα χέρια μου στον σβέρκο του «σημασία έχει ότι έγινε..» τον άκουσα να λέει και πλησίασε για ένα ακόμη, πεταχτό αυτή την φορά φιλί. «Πάμε παραλία;» τον ρώτησα και περίμενα επιβεβαίωση «εννοείται...» τον άκουσα να λέει και ορχήσαμε να περπατάμε γρήγορα αγκαλιά. Φτάσαμε και αρχίσαμε να ψάχνουμε ένα σημείο για να κάτσουμε. Μόλις βρήκαμε μέρος ανάψαμε φωτιά και εγώ κούρνιασα στην αγκαλιά του. «Μου αρέσει εδώ» του είπα και άφησα ένα φιλί στο μάγουλο του «Και εμένα» μου απάντησε και με φίλησε και αυτός
«Να σε ρωτήσω κάτι;»
«ναι»
«Ήταν αλήθεια όλα αυτά που μου έγραψες στο μήνυμα;»
«Την αλήθεια;»
«ναι»
«Ποτέ δεν έχω μιλήσει με μεγαλύτερη ηλικρίνεια, τώρα που κατάλαβα τι νιώθω για εσένα δεν θέλω να σε χάσω για τίποτα στον κόσμο»
«Τα πράγματα έγιναν σε λάθος στιγμή ακόμη καλύτερα με χρονοκαθυστέρηση»
«Εγώ ένα πράγμα θέλω Λία να εκμεταλλευτούμε αυτές τις λίγες μέρες, σε θέλω δική μου»
«Είμαι δική σου»
Άρχισε να με χαϊδεύει στο μάγουλο και ένιωσε ένα ρίγος να διαπερνάει το κορμί μου. Σηκώθηκα στα γόνατα μου και άρχισα να τον φιλάω. Αυτόματα με έπιασε από την μέση και με ξάπλωσε στην άμμο. Τα χείλη του άρχισαν να κατεβαίνουν στον λαιμό μου και ένιωθα τους τελευταίους χτύπους της καρδιάς μου να τελειώνουν. Το ήθελα τόσο πολύ να γίνει αυτό σήμερα αλλά δεν το περίμενα, και τώρα που το αντιμετωπίζω δεν ξέρω τι να κάνω. Έμπλεξα τα χέρια μου στα μαλλιά του και ένιωσα και την δική του αναπνοή βαριά. «Λία σίγουρα το θέλεις αυτό;» τον άκουσα να λέει και άνοιξα απότομα τα μάτια μου «ναι..» κατάφερα να πω και τράβηξα το πρόσωπο του κοντά μου «Να κάνω κάτι λάθος, και σε πονέσω να μου το πεις κατευθείαν» μου είπε και με κοίταξε στα μάτια «Λουκά, απλά κάντο, ξέχνα τα όλα.. κάνε με δική σου» του είπα και τον κοίταξα όσο πιο σταθερά μπορούσα. Συνέχισε από το σημείο που είχαμε σταματήσει και για άλλη μια φορά αφέθηκα στα φιλιά του... Τα χέρια του βρέθηκαν χαμηλά στους μηρούς μου και ένας αναστεναγμός βγήκε από τα χείλια μου. Τράβηξε αργά το μπλουζοφόρεμα που φορούσα και επιτέλους το ξεφορτώθηκα. Έκανα το ίδιο με την μπλούζα του και τότε συνεχίσαμε πάλι τα φιλιά...Πέρασαν αρκετά λεπτά και πλέον ήμασταν γυμνοί και τα κορμιά μας ήταν τόσο κοντά...πρώτη φορά ήμουν τόσο εκτεθειμένη μπροστά σε αγόρι όμως δεν με ένοιαζε δεν ένιωσα ούτε λίγο ντροπή ίσα-ίσα μου άρεσε τόσο πολύ. Σε μια στιγμή σταμάτησε και άρχισε να ψάχνει το παντελόνι του «Τι έγινε;» τον ρώτησα τρομαγμένα και μου χαμογέλασε καθησυχαστικά «Πρέπει να προσέχουμε» μου είπε και έβγαλε από την τσέπη ένα μικρό τετραγωνάκι. Ένιωσα το φύλλο του στην είσοδο μου και ανατρίχιασα ολόκληρη. Άρχισε σιγά-σιγά να μπαίνει μέσα μου και ένα βογκητό πόνου βρήκε από τα χείλια μου «Είσαι καλά;» με ρώτησε με ανησυχία στη φωνή του «Ναι! Απλά δώσε μου ένα λεπτό» «Άμα θές σταματάμε» «ΟΧΙ!» του φώναξα «απλά δώσε μου ένα λεπτό». Αφού ηρέμησα και τότε τον παρότρυνα να συνεχίσει.O πόνος είχε αρχίσει να υποχωρεί και την θέση του να παίρνει η απόλαυση. Αφού είχαμε περάσει αυτό το δύσκολο κομμάτι της αρχής τα κορμιά μας βρήκαν τον ίδιο γρήγορο ρυθμό. Μετά από λίγο ένιωσα την σάρκα μου ανάμεσα τα πόδια μου ελεύθερη και αναστέναξα με ευχαρίστηση «Αρκετά για απόψε» μου είπε ο Λουκάς και μου άφησε ένα φιλί στο μέτωπο έγνεψα καταφατικά με το κεφάλι μου και τότε με τύλιξε στην αγκαλιά του... Ήταν μια μαγευτική στιγμή, μόλις είχα νιώσει την απόλυτη ολοκλήρωση και ψυχικά αλλά και σωματικά...Ένα είναι σίγουρο αυτή η βραδιά θα μείνει για πάντα στο μυαλό μου...
Πέρασε η ώρα είπα από μέσα μου έπρεπε να φύγω. <<ε πρέπει να φύγω >> <<ναι έλα σήκω να σε πάω σπίτι >> << αα οκ >> προχωρούσαμε για το σπίτι και μιλούσαμε για γενικά θέματα …αστεία περιστατικά που είχαν γίνει και Τάτιο. Αλλά κάποια στιγμή μου ήρθα ξανά στο μυαλό ότι την παρασκευή φεύγω και τώρα είναι τρίτη . ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο μου ο Λουκάς συνέχεα με ρωτούσε τι έγινε τι έπαθες. Του είπα … και όπως πάντα με καθησύχασε. << φτάσαμε..!! >> του είπα , του έδωσα ένα γλυκό φιλί και έφυγα μέσα . μόλις έκλισα την πόρτα πόσο μου με έπιασαν τα κλάματα . δεν ήθελα να φύγω. Αλλά δεν γινόταν αλλιώς η μαμά πηρέ την απόφαση και δεν αλλάζει. Αλλά εκεί που καθόμουν συνειδητοποίησα ότι η μαμά έλειπε ούτε ήξερα που ήταν και χωρίς δεύτερη σκάψει έτρεξα στο δωμάτιο μου ξεντύθηκα πήγα έκανα ένα ντουζ για να πλυθώ… γιατί είχα γίνει από κάτω κατακόκκινη μετά έβαλα της πιτζάμες μου και έπεσα για ύπνο. Ονειρεύτηκα ωραία πράγματα διάφορα. Επίσης σκέφτηκα ότι μπορεί να ερχόμαστε με την μαμά και στης γιορτές . αυτό με χαροποιούσε λίγο. Αλλά πάλι ήμουν χάλια .
Της επόμενες μέρες περάσαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε με τα παΐδια. Ήταν οι καλύτερες μέρες . θα της θυμάμαι για πάντα . αλλά δυστυχώς ήρθε η παρασκευή γιατί ρε γαμωτο γιατί τόσο γρήγορα.
Ξύπνησα το πρωί για να ετοιμάσω τα πράγματα μου γιατί 4 το απόγευμα πετούσαμε. Άρχισα να ταιριάζω τα πράγματα μου .και εκεί στα ξαφνικά χτύπησε η πόρτα . ήταν ο Λουκάς και η Λένα . ήρθαν άρχισαν να με αγκαλιάζουν και να κλαίνε . δεν άντεξα άρχισα να κλαίω και εγώ. Κάποια στιγμή σταμάτησε η Λένα και είπε<< φτάνει τέλος δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι ,και που κλαίμε τη ουσία . καλύτερα να σε αποχαιρετίσουμε . τους ειπα <<δεν θα ερθετε στο αεροδρομιο>> << ααα γινετε ναι φυσικα >> φυγαμε από το σπιτι και κατευθυνθηκαμε στο αεροδρομιο . από τα μεγάφωνα ακούστικε << οι επιβάτες της πτήσης 250 προς Θεσσαλονίκη να πάνε στης σκάλες 5 >> χαιρέτισα την Λένα και μετά τον Λουκά . αφού αγκαλιαστήκαμε με είπε<< ποτέ δεν θα σε ξεχάσω στο υπόσχομαι θα είμαι εδώ διπλά σου να σε προσέχω το μόνο που δεν θέλω είναι να με ξεχάσεις εγώ θα σε θυμάμαι για ΠΑΝΤΑ … σαγαπωωω….χαζούλα μου >> και πως γύρισα για να φύγω με άρπαξε και άρχισε να με φιλάει .επί 30 δευτερόλεπτα φιλιόμασταν και ξαφνικά ένα χέρι ακούμπησε τον ώμο μου << έλα αγάπη μου φεύγουμε >> σπάραξα στο κλάμα τους χαιρέτισα πήγαμε στης σκάλες και σιγά σιγά μπήκαμε στο αεροπλάνο. Αντίο παιδιά θα σας θυμάμαι είστε ότι καλύτερο είχα γνωρίσει . πιστεύω εκεί που θα πάω να είναι καλά ΑΝΤΙΟ…!!!
[i]
To be continued
Η αποχώρηση
Γιατί πρέπει να φύγω ?? γιατί ,θα χάσω όλους τους φίλους μου. Αλλά η μαμά δεν καταλαβαίνει θέλει να πάμε στην Ελλάδα . γιατί κανονικά το πατρικό μας είναι εκεί αλλά φύγαμε όταν έγινα 3 χρονών. Και πήγαμε στην Κύπρο για να βρει δουλεία και τώρα που έχουμε ξανά πολλά χρήματα να πάμε στο πατρικό μας γιατί τώρα μπορούμε να τα βγάλουμε περά εκεί . εγώ ώμος δεν θέλω να φύγω .γιατί δεν με καταλαβαίνει?? Σε μια εβδομάδα θα φύγω και πρέπει να αποχαιρετήσω την Λένα την κολλητή μου και τον Λουκά ,είναι ο έρωτας της ζωής μου στο όνειρο μου γιατί στην πραγματικότητα με βλέπει σαν κολλητή του .η Λένα είναι μέτρια στο ύψος έχει καστανόξανθα μαλλιά και γκρι μάτια είναι πολύ όμορφη και έχει στο τέλος του μαλλιού της μια υπέροχη μπούκλα, ο Λουκάς που είναι. λίγο ψήλος, καστανός με πράσινα μάτια .κανονικά έλληνας είναι και αυτός αλλά μένουν εδώ γιατί έχει δουλειές και έτσι οι γονείς του τα βγάζουν πέρα. Πως θα τους πω, πως πρέπει να φύγω και όχι για να πάω στο άλλο χωριό παραδίπλα αλλά σε άλλη χώρα;.
Ωχ το κινητό μου είναι η Λένα πως θα της απαντήσω ?? πριν λίγο έκλαιγα και θα το καταλάβει από την φωνή . με ξέρει πολύ καλά . με χίλια ζόρια απάντησα και προσπάθησα να ακουστώ σαν είμαι πολύ καλά <<έλα Λένα >> << έλα Λία μου τι κάνεις θα βρεθούμε?? >> << εε …>> << τι ε φυσικά πάντα βρισκόμαστε >> << εε ναι φυσικά τι ώρα?? >> << 7 όπως πάντα τι έχεις κάτι έχεις εσύ>> << ΕΕΕ >> << Λία τι έγινε ?? πεσ μου κάτι έγινε>> << ΕΕ ναι θέλω να σε πω κάτι το απόγευμα >> << τι είναι κάτι κακό>> << θα δεις πες και τον Λουκά θέλω να σας πω κάτι>> << καλά αλλά με τρομάζεις >> <<άντε θα τα πούμε>> << οκ φιλάκια>>
Πως θα τους το πω δεν αντέχω της συγκινήσεις αχ θα κλάψω. Πέρασε η ώρα πολύ γρήγορα ετοιμάστηκα και πήγα στο μέρος που συναντιόμασταν . τους είδα από μακριά είχαν ένα παράξενο βλήμα . ήρθαν στα γρήγορα και με ρωτουσαν.δεν άντεξα λύγησα άρχισα να κλαίω δεν μπορούσα αισθανόμουν αδιαθεσία ήμουν έτοιμη να λοιποθημισω το δάκρυ έτρεχε στα μαγούλα μου δεν μπορούσα . η αναπνοή μου έβγαινε με ζόρι από το στόμα μου , με είχε πιάσει δύσπνοια . μου έφεραν λίγο νερό ήπια και ηρέμισα .με χίλια ζόρια τους το είπα .δεν άντεξε η Λένα έκλεγε και αυτή δεν έπρεπε να κλέη τόσο πολύ γιατί παθαίνει κρίσις και αν δεν ξέρει ο άλλος να την βοηθήσει μπορεί και να πεθάνει εγώ και ο Λουκάς ξέραμε γιατί ήμασταν συνάχια μαζί της . όπως καθόταν με λυγισμένα γόνατα κάτω και έκλεγε άρχισε να χάνι την ισορροπία της και πήγαν να γυρίσουν τα μάτια της , πήγε να καταπιεί την γλωσσά της αλλά πάλι καλά ο Λουκάς έβαλε το χέρι του και έπιασε την γλωσσά και εγώ την έδωσα μια σφαλιάρα για να μην λιποθυμήσει . για καλή μας τύχη συνήλκε. Ηρέμισε και η Λένα ήπιε νερό και συζητησαμε. μας πηρέ μέχρι το βραδύ δεν θέλαμε να πάμε σπίτι γιατί θέλαμε να χορτάσουμε ο ένας τον άλλον μέχρι να φύγω . ώρες την έπιανε την Λένα και έκλεγε αλλά μετά της θυμίζαμε ότι δεν πρέπει να κλαίει γιατί μπορεί να πάθει τίποτα έξαλλου της είπα ότι κάθε καλοκαίρι και γιορτές άδω θα είμαστε και έτσι θα με βλέπει .την παρηγορούσε αυτό. Είχε πάει 12 η ώρα η μαμά μου με είχε ταράξει στα τηλεφωνά να πάω σπίτι . βγάλαμε μια φωτογραφία όλοι μαζί και την επόμενη μέρα κανονίσαμε να πάμε να την εκτυπώσουμε να έχουμε ο καθένας από μια . ο Λουκάς σήμερα ήταν πιο κοντά μου και δεν ξέρω γιατί .πήγα σπίτι η μαμά όπως πάντα όρχησε να φωνάζει τέλος πάντων το κάλυψα και πήγα να κοιμηθώ αλλά την ώρα που πήγε να με πιάσει ο ύπνος χτύπησε το κινητό μου υπέθεσα μήνυμα και σίγουρα από την Λένα αλλά προ μεγάλο μου θαυμασμό ήταν ο Λουκάς λέω τώρα τη να θέλει αλλά πραγματικά αυτό που διάβασα στο μήνυμα δεν το ξέχασα ποτέ
<< Λία πραγματικά αγαπώ δεν στο είπα ποτέ γιατί πίστευα πως δεν ταιριάζαμε αλλά σήμερα ΙΣΑ που κρατήθηκα να μην βάλω τα κλάματα .σ αγαπαω πραγματικά δεν ξέρω πως θα ζήσω μακριά σου . όταν μας είπες πως θα φύγεις ένιωσα πως κάτι με μαχαίρωνε στην κάρδια πως η κάρδια σταματουσε. ένιωσα έναν πόνο που ΠΟΤΕ δεν τον ξανα είχα νιώσει . θα ήθελα πολύ να συναντηθούμε μαζί μονή αύριο αν το ήθελες και εσύ>> δεν ήξερα τη να του απαντήσω τα έχασα και φυσικά του απάντησα ‘’ναι ‘’
Με το ζόρι κοιμήθηκα το βραδύ . ήμουν κάπως άσχημα γιατί όλα τώρα και όχι πριν ένα μηνά . πέρασε το βραδύ αργά και βασανίστηκα. Την επόμενη μέρα το απόγευμα στης 9 κανονίσαμε να πάμε μια βόλτα στην παραλία . να ανάψουμε μια φωτιά και να μείνουμε μαζί όλο το βράδυ. Ακόμα δεν είχα σκεφτεί τη θα πω στην μαμά μου για να δικαιωλογισω την απουσία μου το βράδυ δεν είχε περάσει καν αυτό από το μυαλό μου το μόνο που σκευτομουνα ήταν πότε θα έρθει η στιγμή για να συναντηθούμε. Από το πρωί σκεπτόμουν τη να βάλω . τελικά μετά από πολλές αλλαγές κατέληξα .κατά της 7 άρχισα να ετοιμάζομαι . κανόνισα με την Λένα και συναντήθηκα πιο νωρίς από της 9 και συναντηθήκαμε κατά της 5 και 9 θα φεύγαμε μαζί και αυτή θα πήγαινε σπίτι και εγώ στον Λουκά. Έβαλα μια ωραία μπλούζα που είναι λίγο μακριά και κολάν με κάτι ωραία σπαρτέ μποτάκια μαύρα .το μαλλί μου το ίσιωσα και έκανα μια πλάγια κοτσίδα . το βάψιμο μου δεν ήταν ούτε πολύ έντονο ΙΣΑ να δείχνει όμορφο το πρόσωπο μου. Πήγαμε με τη Λένα μέχρι το παρτάκι που θα συναντιόμουν με τον Λουκά η Λένα με χαιρέτισε και οπός έφευγε γύρισε με κοίταξε και ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο της . γύρισε από την άλλη και έφυγε. Είδα από μακριά να έρχεται ο Λουκάς . Άρχισε νέμε πλησιάζει επικίνδυνα και πριν το καταλάβω τα χείλη του ήταν ήδη πάνω στα δικά μου. Η καρδιά μου άρχισε να χτυπάει και ένιωσα πως από λεπτό σε λεπτό θα κατανεύσω πάντα ένιωθα κάτι παραπάνω για τον Λουκά αλλά ποτέ δεν το ξεστόμισα, πάντα το έθαβα βαθιά μέσα μου και τώρα ήμουν εδώ μέσα στην αγκαλιά του και με τα χείλια μας να εκτελούν ένα τρελό χορό. Το φιλί του στην αρχή ήταν δισταχτικό και απαλό όμως με μετά από λίγο είχε γίνει απαιτητικό. Άνοιξα σιγά-σιγά το στόμα του και ένιωσα την καυτή του γλώσσα να αναζητάει την δική μου. Οι γλώσσες μας βρέθηκαν και άρχισαν και αυτές με την σειρά τους ένα τρελό χορό με ένταση, και πάθος. Απομακρύνθηκε δισταχτικά και αντέγραψα την κίνηση του «Αυτό έπρεπε να γίνει πριν πολύ καιρό...» κατάφερα να σχολιάσω και τύλιξα τα χέρια μου στον σβέρκο του «σημασία έχει ότι έγινε..» τον άκουσα να λέει και πλησίασε για ένα ακόμη, πεταχτό αυτή την φορά φιλί. «Πάμε παραλία;» τον ρώτησα και περίμενα επιβεβαίωση «εννοείται...» τον άκουσα να λέει και ορχήσαμε να περπατάμε γρήγορα αγκαλιά. Φτάσαμε και αρχίσαμε να ψάχνουμε ένα σημείο για να κάτσουμε. Μόλις βρήκαμε μέρος ανάψαμε φωτιά και εγώ κούρνιασα στην αγκαλιά του. «Μου αρέσει εδώ» του είπα και άφησα ένα φιλί στο μάγουλο του «Και εμένα» μου απάντησε και με φίλησε και αυτός
«Να σε ρωτήσω κάτι;»
«ναι»
«Ήταν αλήθεια όλα αυτά που μου έγραψες στο μήνυμα;»
«Την αλήθεια;»
«ναι»
«Ποτέ δεν έχω μιλήσει με μεγαλύτερη ηλικρίνεια, τώρα που κατάλαβα τι νιώθω για εσένα δεν θέλω να σε χάσω για τίποτα στον κόσμο»
«Τα πράγματα έγιναν σε λάθος στιγμή ακόμη καλύτερα με χρονοκαθυστέρηση»
«Εγώ ένα πράγμα θέλω Λία να εκμεταλλευτούμε αυτές τις λίγες μέρες, σε θέλω δική μου»
«Είμαι δική σου»
Άρχισε να με χαϊδεύει στο μάγουλο και ένιωσε ένα ρίγος να διαπερνάει το κορμί μου. Σηκώθηκα στα γόνατα μου και άρχισα να τον φιλάω. Αυτόματα με έπιασε από την μέση και με ξάπλωσε στην άμμο. Τα χείλη του άρχισαν να κατεβαίνουν στον λαιμό μου και ένιωθα τους τελευταίους χτύπους της καρδιάς μου να τελειώνουν. Το ήθελα τόσο πολύ να γίνει αυτό σήμερα αλλά δεν το περίμενα, και τώρα που το αντιμετωπίζω δεν ξέρω τι να κάνω. Έμπλεξα τα χέρια μου στα μαλλιά του και ένιωσα και την δική του αναπνοή βαριά. «Λία σίγουρα το θέλεις αυτό;» τον άκουσα να λέει και άνοιξα απότομα τα μάτια μου «ναι..» κατάφερα να πω και τράβηξα το πρόσωπο του κοντά μου «Να κάνω κάτι λάθος, και σε πονέσω να μου το πεις κατευθείαν» μου είπε και με κοίταξε στα μάτια «Λουκά, απλά κάντο, ξέχνα τα όλα.. κάνε με δική σου» του είπα και τον κοίταξα όσο πιο σταθερά μπορούσα. Συνέχισε από το σημείο που είχαμε σταματήσει και για άλλη μια φορά αφέθηκα στα φιλιά του... Τα χέρια του βρέθηκαν χαμηλά στους μηρούς μου και ένας αναστεναγμός βγήκε από τα χείλια μου. Τράβηξε αργά το μπλουζοφόρεμα που φορούσα και επιτέλους το ξεφορτώθηκα. Έκανα το ίδιο με την μπλούζα του και τότε συνεχίσαμε πάλι τα φιλιά...Πέρασαν αρκετά λεπτά και πλέον ήμασταν γυμνοί και τα κορμιά μας ήταν τόσο κοντά...πρώτη φορά ήμουν τόσο εκτεθειμένη μπροστά σε αγόρι όμως δεν με ένοιαζε δεν ένιωσα ούτε λίγο ντροπή ίσα-ίσα μου άρεσε τόσο πολύ. Σε μια στιγμή σταμάτησε και άρχισε να ψάχνει το παντελόνι του «Τι έγινε;» τον ρώτησα τρομαγμένα και μου χαμογέλασε καθησυχαστικά «Πρέπει να προσέχουμε» μου είπε και έβγαλε από την τσέπη ένα μικρό τετραγωνάκι. Ένιωσα το φύλλο του στην είσοδο μου και ανατρίχιασα ολόκληρη. Άρχισε σιγά-σιγά να μπαίνει μέσα μου και ένα βογκητό πόνου βρήκε από τα χείλια μου «Είσαι καλά;» με ρώτησε με ανησυχία στη φωνή του «Ναι! Απλά δώσε μου ένα λεπτό» «Άμα θές σταματάμε» «ΟΧΙ!» του φώναξα «απλά δώσε μου ένα λεπτό». Αφού ηρέμησα και τότε τον παρότρυνα να συνεχίσει.O πόνος είχε αρχίσει να υποχωρεί και την θέση του να παίρνει η απόλαυση. Αφού είχαμε περάσει αυτό το δύσκολο κομμάτι της αρχής τα κορμιά μας βρήκαν τον ίδιο γρήγορο ρυθμό. Μετά από λίγο ένιωσα την σάρκα μου ανάμεσα τα πόδια μου ελεύθερη και αναστέναξα με ευχαρίστηση «Αρκετά για απόψε» μου είπε ο Λουκάς και μου άφησε ένα φιλί στο μέτωπο έγνεψα καταφατικά με το κεφάλι μου και τότε με τύλιξε στην αγκαλιά του... Ήταν μια μαγευτική στιγμή, μόλις είχα νιώσει την απόλυτη ολοκλήρωση και ψυχικά αλλά και σωματικά...Ένα είναι σίγουρο αυτή η βραδιά θα μείνει για πάντα στο μυαλό μου...
Πέρασε η ώρα είπα από μέσα μου έπρεπε να φύγω. <<ε πρέπει να φύγω >> <<ναι έλα σήκω να σε πάω σπίτι >> << αα οκ >> προχωρούσαμε για το σπίτι και μιλούσαμε για γενικά θέματα …αστεία περιστατικά που είχαν γίνει και Τάτιο. Αλλά κάποια στιγμή μου ήρθα ξανά στο μυαλό ότι την παρασκευή φεύγω και τώρα είναι τρίτη . ένα δάκρυ κύλησε στο μάγουλο μου ο Λουκάς συνέχεα με ρωτούσε τι έγινε τι έπαθες. Του είπα … και όπως πάντα με καθησύχασε. << φτάσαμε..!! >> του είπα , του έδωσα ένα γλυκό φιλί και έφυγα μέσα . μόλις έκλισα την πόρτα πόσο μου με έπιασαν τα κλάματα . δεν ήθελα να φύγω. Αλλά δεν γινόταν αλλιώς η μαμά πηρέ την απόφαση και δεν αλλάζει. Αλλά εκεί που καθόμουν συνειδητοποίησα ότι η μαμά έλειπε ούτε ήξερα που ήταν και χωρίς δεύτερη σκάψει έτρεξα στο δωμάτιο μου ξεντύθηκα πήγα έκανα ένα ντουζ για να πλυθώ… γιατί είχα γίνει από κάτω κατακόκκινη μετά έβαλα της πιτζάμες μου και έπεσα για ύπνο. Ονειρεύτηκα ωραία πράγματα διάφορα. Επίσης σκέφτηκα ότι μπορεί να ερχόμαστε με την μαμά και στης γιορτές . αυτό με χαροποιούσε λίγο. Αλλά πάλι ήμουν χάλια .
Της επόμενες μέρες περάσαμε όσο καλύτερα μπορούσαμε με τα παΐδια. Ήταν οι καλύτερες μέρες . θα της θυμάμαι για πάντα . αλλά δυστυχώς ήρθε η παρασκευή γιατί ρε γαμωτο γιατί τόσο γρήγορα.
Ξύπνησα το πρωί για να ετοιμάσω τα πράγματα μου γιατί 4 το απόγευμα πετούσαμε. Άρχισα να ταιριάζω τα πράγματα μου .και εκεί στα ξαφνικά χτύπησε η πόρτα . ήταν ο Λουκάς και η Λένα . ήρθαν άρχισαν να με αγκαλιάζουν και να κλαίνε . δεν άντεξα άρχισα να κλαίω και εγώ. Κάποια στιγμή σταμάτησε η Λένα και είπε<< φτάνει τέλος δεν μπορούμε να κάνουμε κάτι ,και που κλαίμε τη ουσία . καλύτερα να σε αποχαιρετίσουμε . τους ειπα <<δεν θα ερθετε στο αεροδρομιο>> << ααα γινετε ναι φυσικα >> φυγαμε από το σπιτι και κατευθυνθηκαμε στο αεροδρομιο . από τα μεγάφωνα ακούστικε << οι επιβάτες της πτήσης 250 προς Θεσσαλονίκη να πάνε στης σκάλες 5 >> χαιρέτισα την Λένα και μετά τον Λουκά . αφού αγκαλιαστήκαμε με είπε<< ποτέ δεν θα σε ξεχάσω στο υπόσχομαι θα είμαι εδώ διπλά σου να σε προσέχω το μόνο που δεν θέλω είναι να με ξεχάσεις εγώ θα σε θυμάμαι για ΠΑΝΤΑ … σαγαπωωω….χαζούλα μου >> και πως γύρισα για να φύγω με άρπαξε και άρχισε να με φιλάει .επί 30 δευτερόλεπτα φιλιόμασταν και ξαφνικά ένα χέρι ακούμπησε τον ώμο μου << έλα αγάπη μου φεύγουμε >> σπάραξα στο κλάμα τους χαιρέτισα πήγαμε στης σκάλες και σιγά σιγά μπήκαμε στο αεροπλάνο. Αντίο παιδιά θα σας θυμάμαι είστε ότι καλύτερο είχα γνωρίσει . πιστεύω εκεί που θα πάω να είναι καλά ΑΝΤΙΟ…!!!
[i]
To be continued
Εγγραφή σε:
Αναρτήσεις (Atom)